Nie kupuj, adoptuj. Życie adopciaków po schronisku. Te historie Gliwiczan i ich pupilów wzruszą was do łez! ZDJĘCIA

"Oto Berlin moje wyczekane (dosłownie) psie dziecko! Berlina poznałam na spacerze z innym schroniskowym psiakiem, zwykłe mijanie, nic szczególnego, ale od razu poczułam "to coś". Zaczynałam wtedy życie na swoim i w sypialni był tylko materac. Poważna decyzja-psiak dopiero jak dorobię się luksusów w postaci szaf, kanapy i łóżka. Dni mijały, a ja nie mogłam o nim zapomnieć. Kilka razy dziennie odświeżałam stronę internetową schroniska upewniając się, że jeszcze nie został adoptowany. Czas mijał i w końcu mogłam sobie pozwolić na zaproszenie go do mojego życia, telefon do schroniska, uf jeszcze jest! Berlin od pierwszego dnia poczuł się jak u siebie i zawładnął każdą miękką część mieszkania. Teraz pracujemy z behawiorystą nad agresją lękową, ale każdy dzień zbliża nas do poprawy. Nie zamieniłabym go na żadnego innego, miłość jaką do niego czuję to coś niesamowitego. We wrześniu będzie pierwszy rok razem. Wychodzi na to, że byliśmy sobie pisani!"